In de nieuwe editie van de gastcolumn van de FW’er vertelt Merel Timmer, fysiotherapiewetenschapper, docent binnen de opleiding Fysiotherapiewetenschap en fysiotherapeut in het UMC Utrecht, over haar promotieonderzoek. Ze is begin van dit kalenderjaar gepromoveerd aan de Universiteit Utrecht met haar proefschrift ‘Joints functioning and movement behavior in haemophilia’. Ze geeft een korte blik in haar carrière als fysiotherapiewetenschapper en beschrijft hoe ze in aanraking kwam met het onderwerp hemofilie, besloot daar haar promotieonderzoek naar te doen en hoe dat vanaf toen is gelopen.
Toen ik met mijn promotie onderzoek begon, wist ik nog weinig van hemofilie. Ik wilde graag onderzoek, onderwijs en patiëntenzorg combineren en daar kreeg ik hier de kans voor. Daarnaast trok de chronische zorg en de multidisciplinaire behandeling mij aan. Mijn huidige collega Piet de Kleijn had al jarenlange ervaring met deze patiëntengroep en heeft de aanzet gegeven tot het promotietraject. Hemofilie kan grote gevolgen hebben voor het bewegingsapparaat. Toch is de fysiotherapeut nog niet altijd voldoende betrokken bij de zorg. Dit komt mede doordat er nog weinig bekend is over fysiotherapie bij deze aandoening. Onderzoek was daarom ook hard nodig.
De reden die mij tot het promotie-traject deed zetten was dat ik merkte dat ik, tijdens mijn bachelor bewegingswetenschappen, mijn kennis graag wat meer praktisch wilde kunnen toepassen. Ik ben daarom tegelijk met mijn master bewegingswetenschappen fysiotherapie gaan studeren. Ik merkte daardoor dat er een groot gat zit tussen wetenschap en de praktijk, daar wilde ik graag wat mee doen. De combinatie van wetenschap en praktijk is denk ik nodig om ons vak vooruit te helpen en patiënten nog beter te kunnen helpen.
Aan de start van mijn promotie-traject wist ik nog weinig van hemofilie, waardoor ik in het begin veel tijd heb gestoken in bekend raken met hemofilie en de fysiotherapeutische behandeling. Daarnaast was ik druk bezig met de master Epidemiologie. Na een tijdje begon het onderzoek te lopen en was ik vooral erg druk met doen van metingen, ook ben ik toen begonnen met het lesgeven bij Fysiotherapiewetenschap. Aan het einde was ik vooral bezig met analyseren en schrijven. Omdat ik inmiddels ervaring had met de patiëntenzorg ben ik dat er ook steeds bij blijven doen. Sinds een jaar ben ik samen met Hedwig van der Meer toegetreden tot het WCF (Wetenschappelijk College Fysiotherapie, KNGF) en hebben we een commissie opgericht voor Early Career Researchers in de Fysiotherapie. Hiermee willen we een platform bieden voor startende onderzoekers. Je kunt ons vinden op de LinkedIn pagina: https://www.linkedin.com/groups/12107051.
Merel geeft aan veel mogelijkheden te hebben gehad tijdens haar promotieonderzoek, wat het ook erg leuk maakte. Ze vertelt hoe ze haar promotie traject heeft ervaren, zoals ook de dag van de promotie zelf.
Tijdens mijn promotieonderzoek heb ik veel mogelijkheden gekregen om mezelf verder te ontwikkelen, bijvoorbeeld door het volgen van de master Epidemiologie en het geven van onderwijs. Daarnaast ben ik naar veel congressen en internationale bijeenkomsten geweest. Ik heb daar best geluk mee gehad! Soms werd het allemaal wel een beetje te druk. Ik moest echt leren om af en toe “nee” te zeggen, ook al vond ik het allemaal even leuk. Het is een tijd van rennen en stilstaan. Je bent druk bezig om deadlines te halen, maar moet daarna ook weer wachten op reactie en op feedback op je stukken. Als ik er op terug kijk vond ik mijn promotie vooral een leuke tijd en dat komt grotendeels door de fijne mensen met wie ik samenwerkte.
Vlak voor de promotie merkte ik dat ik het heel spannend vond. Met al je vrienden, familie en collega’s in de zaal wil je natuurlijk goed voor de dag komen. Veel mensen (die al gepromoveerd waren) adviseerde dat ik vooral ook van de dag moest genieten. Ik kon me daar nog niet zo veel bij voorstellen, ik was vooral zenuwachtig en had stress om alles af te krijgen. Maar toen eenmaal de eerste vraag gesteld was waren de zenuwen weg en was het vooral heel bijzonder dat al deze mensen speciaal voor mij waren gekomen om met mij over mijn onderzoek te praten of daar bij aanwezig te zijn. Het was een hele leuke en bijzondere dag!
En dan kijken we naar de toekomst..
Ik werk nog steeds bij dezelfde afdeling. Als postdoc onderzoeker ben ik bezig met een nieuw project, doe ik patiëntenzorg en geef ik onderwijs. Daarnaast ben ik bezig met het schrijven van een nieuw onderzoeksvoorstel waarmee ik hopelijk op den duur zelf een promovendus kan aannemen.