Een nieuwe editie van de rubriek “Gastcolumn van de hoogleraar”. Periodiek schrijft een hoogleraar (met als werkgebied fysiotherapiewetenschap) een column op onze website. Dit keer de beurt aan Prof. Dr. Cees van der Schans.
Handen met hersens!
Wetenschap staat helaas de laatste tijd in een slecht daglicht. Meest bekend zijn de uitspraken van de Amerikaanse president over alternatieve feiten. Minder prominent maar mogelijk nog belangrijker zijn vaak gehoorde standpunten zoals “meer handen aan het bed”, “er is geen behoefte aan denkers maar aan doeners”. Deze vinden hun doorwerking in opvattingen over wetenschappelijke vorming in het hbo-onderwijs en de hbo-praktijk. Het merkwaardige is dat dit soort uitlatingen nooit gedaan worden over bijvoorbeeld de geneeskunde of tandheelkunde opleidingen. En ook niet over gebouwen, auto’s, etc. Terecht worden er hoge eisen gesteld aan opleiding van artsen en tandartsen. Terecht gaat men er van uit dat deze professionals een zeker niveau van wetenschappelijk denken moeten beheersen. Als daar de hand mee wordt gelicht is er algemene verontwaardiging. Nepartsen en andere alternatieve genezers worden vervolgd. Gelukkig maar! Er is dus blijkbaar veel steun voor professionals die naast praktische competenties ook wetenschappelijke competenties hebben. Die zijn immers nodig om nieuwe inzichten te verwerven en om situaties te kunnen beoordelen die niet “standaard” zijn. In de hbo-praktijk is dat dus veel minder vanzelfsprekend. Openlijk wordt er getwijfeld aan de noodzaak van wetenschappelijke vorming en toegepast onderzoek lijkt niet te hoeven voldoen aan wetenschappelijke normen. Dat is merkwaardig omdat de scheidslijn tussen medici en paramedici niet zo scherp is en omdat ook de paramedische praktijk vraagt om ontwikkeling, veiligheid en het allerbelangrijkste de meest effectieve behandeling.
De gezondheidszorg is erbij gebaat dat paramedici wetenschappelijk vaardigheden beheersen. Niet omdat ze allemaal wetenschappelijk onderzoeker moet worden maar wel omdat iedereen recht heeft op de best mogelijke zorg. Kortom handen met hersens aan het bed!